Ένα βήμα μπροστά… δυο πίσω ο Άρης

Ανυπέρβλητο εμπόδιο αποδείχθηκε για τον Άρη η απουσία μισής ντουζίνας ποδοσφαιριστών και η μαζική άμυνα του Απόλλωνα με συνέπεια να έρθει η δεύτερη εντός έδρας γκέλα και μαζί με αυτή η… μουρμούρα και οι αποδοκιμασίες για παίκτες και προπονητή. Ωμά και ρεαλιστικά να τα δούμε τα πράγματα, φαίνεται ότι ο Άρης δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την απουσία πολλών και σημαντικών στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας ποδοσφαιριστών ταυτόχρονα.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Γκάμα, Μαντσίνι, Μπερτόγλιο και Ιτούρμπε του δίνουν άλλη ποιότητα από τη μέση και μπροστά. Του προσφέρουν το απρόβλεπτο, την προσωπική ενέργεια που μπορεί να ξεκλειδώσει μια κλειστή άμυνα. Ακόμη και μερικά καλά χτυπήματα στις στατικές φάσεις. Ακόμη και ο Φαμπιάνο έλλειψε και μαζί με αυτόν η καλή και γρήγορη πρώτη πάσα από την άμυνα.

Βέβαια δεν θα συζητούσαμε τίποτα από όλα αυτά αν ο Καμαρά δεν έχανε το ασύλληπτο τετ-α-τετ του τέταρτου λεπτού. Άλλο ματς, εντελώς άλλη κουβέντα. Σε τέτοια παιχνίδια που ξέρεις ότι θα αντιμετωπίσεις… γραμμή Μαζινό θέλεις από τον ακριβοπληρωμένο σέντερ φορ σου να ξεκλειδώσει το ματς με το καλημέρα. Κομβικό σημείο της αναμέτρησης αναμφίβολα αφού την επόμενη καλή φάση του ο Άρης τη βρήκε με τον Σάσα μετά το 80΄.

Επόμενη ωμή διαπίστωση είναι ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν ανταποκρίνονται στις αυξημένες φετινές απαιτήσεις του club. Χθες ένεκα των απουσιών η ανάγκη να βγουν μπροστά κάποιοι ήταν μεγαλύτερη. Ο Χαϊροβιτς δύσκολα θα ξαναβρεί τέτοια ευκαιρία όπως την χθεσινή. Του την έδωσε ο Μάντζιος αλλά πέρα από διάθεση που δεν του λείπει, δεν μπορεί να δώσει τα πράγματα που θέλεις από ένα παίκτη γραμμής. Δεν είναι γρήγορος, δεν έχει το ένας εναντίον ενός και δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε το δυνατό του σημείο που είναι το καλό του αριστερό πόδι. Προσθήκη που προς το παρόν δεν βγαίνει.

Ο Ματέο από την άλλη μοιάζει να έχει ξεχάσει αυτά που ήξερε και εμείς αυτά που γνωρίζαμε για αυτόν. Παίζει αδικαιολόγητα… σβηστά και αγχωμένα με συνέπεια να μπερδεύεται αυτός και όλη η ομάδα. Η χθεσινή του εικόνα γεμίζει προβληματισμό και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα καταφέρει να βγει από τον αγωνιστικό λήθαργο και τι φταίει για τις συνεχόμενες χαμηλές του πτήσεις. Και είναι μόλις 24ετών!

Χθες δεν βγήκε του Μάντζιου και η επιλογή του Εντιαγέ να αγωνιστεί και πάλι πίσω από το φορ. Δεν βρήκε τους χώρους και μπλοκαρίστηκε. Όπως μπλοκαρίστηκε και ο Σούντγκρεν και τα ανεβάσματά του όπως στο πρώτο γκολ στο Περιστέρι. Ο Φέστα έβαλε στην πλευρά του ένα χαφ (τον Σλίβκα), και εκτός του ότι τον περιόρισε τον εκνεύρισε κιόλας). Από την στιγμή που δεν προέκυψαν συνεργασίες και από την αριστερή πλευρά ο Άρης έγινε αργός, άνευρος και απόλυτα προβλέψιμος στην ανάπτυξή του. Έμοιαζε να μην έχει ευδιάκριτες επιλογές και κατάφερε να κάνει MVP τον 39χρονο Μπρούνο Άλβες. Αν γινόταν κάτι θα οφειλόταν περισσότερο σε ατομική ενέργεια και λιγότερο ή καθόλου σε ομαδική συνεργασία. Ο Σάσα παραμένει κι αυτός… σβηστός και ελλείψει του Μπερτόγλιο δεν υπήρχε καθόλου δημιουργία από τον άξονα.

Ο προπονητής που βρίσκεται από χθες το βράδυ και πάλι στο στόχαστρο, όπως γίνεται όταν μια ομάδα με υψηλούς στόχους όπως ο φετινός Άρης δεν μπορεί να κερδίσει τον Απόλλωνα (με όλη τη συμπάθεια για την αθηναϊκή ομάδα) παρά τις πολλές απουσίες. Προσπάθησε στην επανάληψη να αλλάξει την κατάσταση με αλλαγές προσώπων και σχηματισμού. Μια ένσταση που έχω είναι ότι ενδεχομένως να έπρεπε να επέμβει στην ομάδα του με την έναρξη της επανάληψης αφού η εικόνα για ένα ολόκληρο ημίχρονο ήταν προβληματική και περιττός ο- με πολλά λάθη Τζέγκο- απέναντι σε μια ομάδα που προϊόντος του χρόνου έκανε άμυνα μερικά μέτρα πιο πίσω. Το έκανε στο 53΄ βέβαια και από το 70΄ και μετά την είσοδο του Μάνου, ο Άρης… ζωήρεψε και λίγο ήθελε να σώσει την παρτίδα στη φάση του 92΄ με το σουτ του Μάνου.

Η ουσία είναι ότι με το σύνδρομο του σκοτσέζικου ντους ο Άρης θα… βράζει στο ζουμί του. Είναι ξεκάθαρο και από τα 51 λάθη, μερικά εκ των οποίων αβίαστα, ότι το γκρουπ για κάποιο λόγο λειτουργεί κάτω από αφόρητη πίεση που θολώνει το μυαλό. Όπως είναι προφανές ότι και ο προπονητής θα εξακολουθήσει να δουλεύει κάτω υπό την αμφισβήτηση μερίδας του κόσμου. Και με την υποχρέωση μετά την διακοπή ανασύνταξης και τις μαζικές επιστροφές των τραυματιών, να βρει την ιδανική συνταγή που θα δώσει στην ομάδα μια αγωνιστική ισορροπία και μαζί με αυτή και ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων.